Bıçağın yapısı gereği bence (eğer sınıfı scandi bushcraft'sa )olması gerekenler;
1-) Bir bushcraft bıçakta en önemli özelliklerden bir namlu/kabza dengesidir,olması gereken daha kısa namlu uzun kabza veya aynı oran kabza/namludur,örneklerini incelerseniz daha kolay anlarsınız..
2-) Scandi ağız açısı kullanılan çelik kalınlığına göre değişir ve belli açı değerlerin üzerine çıkarsa kırılma oluyor,yaşanmış tecrülerimden yola çıkıyorum,ağız yüksekliği özellikle ısıl işlem sonucu çok yüksek sertlik değerlerine çıkan D2'de çok önemli, 1mm bile hayati önem taşıyor çünkü kırılıyor

3-) Kabza ergonomisi kişiye göre değişir ama bence olmamış,ben sınıfına uygun kabzayı daha çok seviyorum,daha fazla detay çalışmak lazım,form olarak bana malum markanın ürettiği aslına uygun olmayan bıçağı hatırlattı..
4-) İrili ufaklı 4 pim ve bakır kuyruk borusu kişisel tercih, ben bu tarz karışık kombinleri göz yorucu buluyorum..
Son olarak detay işçiliği olarak bence bitmemiş (kabza,namlu yüzeyi,düzensiz delinmiş delikler v.s gibi) bir iş olmuş..
Biraz olumsuz eleştiri oldu ama kusura bakmayın,bushcraft sınıf benim için özel bir sınıf,o yüzden yapılan hataları yazmak istedim..
Sizin içinize sindiyse söylenecek pek birşey yok,elinize sağlık
