Herkese çok teşekkürler,
Belki de sizler kadar sevinemedim. 10 yıllık bir araştırma, bir sürü ekipman temini, doğru malzemeyi ve doğru üretim tekniğini bulmak için çabalama, pek çok deneme ve başarısızlık ardından bunu başarmış olmak aslında daha büyük bir haz vermeliydi ama olmadı.
Bunun sebebini de az çok biliyorsunuz.
İlk pota çeliğinin bu çatı altından çıkacağını zaten biliyordum, bunun bana nasip olmasına şükür ediyorum. Şükür ki devletten kredi alarak yada birilerine yaranarak bu işi yapmadım. MALKARA’lı İsa Ustanın torunu ve Ali Ustanın oğlu olarak, zar zor ayırabildiğim bir bütçe ile bu işi yapmış olmaktan daha büyük mutluluk yok benim için.
“yerinde sayanlar yürüyenlerden daha çok ses çıkarır” demişti birileri ama bu forum olarak ne yerimizde saydık nede sessiz kaldık, sanırım bu en güzel cevap olmuştur onlara…
Bu sabah bir iki resim daha çekmiştim. Biraz wootz’a doyalım dimi



