Çok geçmiş olsun Sefa Usta. Bu tip kazaları ben eskiden çok yaşardım. Neredeyse bıçakla uğraştığım her gün bir yerimi keserdim. Sonra bir gün dikkatsizliğin en büyüğünü yapıp parmağımı ve kazağın kolunu frezeye kaptırınca neredeyse bütün elimden oluyordum. Son anda şartele yetişebildim de bir parmağın ucu ve bilekte biraz çizikle kurtardık. Olayın üstünden yaklaşık 3 sene geçti, o gün bugün bıçak kullanırım elime çizik dahi atmadım. Ne zaman elime kesici, delici, kırıcı kıstırıcı bir alet alsam “ Bak bir yerini kesmek yok, varsın işler yetişmesin, varsın biraz fazla yorulayım ama hızlı yapacam, kolayına kaçacam demek yok” diyorum kendi kendime. Dikkatimin azıcık dağıldığını hissettiğim anda da tüm işleri bırakıyorum bir kenara