bunları neden yazıyorum bilmiyorum ama sanırım bir parça paylaşma isteği duydum en yakın arkadaşım 41 km uzakta oturuyor biraz asosyallik var
kendimi bildim bileli olayı bende 3 yaşında başladı 3 yaşındayken yaşadıklarımı bile hatırlarım 26 sene geçti o zamandan bu günlere
şimdilerde 30 a gün sayıyorum ama hep etrafımdaki insanlara göre ufak tefek minyon tipli birisi olarak kaldım şimdi alinin saçmalama zamanı geldi diyeceksiniz ama ilk okuldan tutun orta lise derken hep ufak tefek normalin biraz altında çelimsiz bir çocuktum o zamandan beri de hep kendimi ispatlama ihtiyacı ile gerekli gereksiz ,iyi kötü , doğru yanlış bir çok yola sürüklendim.
Bir gün eczacı hanımın 12 yaşındaki kızı ile bilek güreşi yaparken ona da yenilince iyice çileden çıktım

bilek gücü olan bir insan değilim bu yüzden vücut geliştirme yapayım dedim 3 ay oldu geçen aylara nazaran ölçümde bölgesel olarak 2-3 cm gelişme gördüğümde çok mutlu oluyorum ama yinede salonda diğer insanlarla kendimi kıyasladığımda kaçasım geliyor

insan ne kadar kendiyle barışık olsa da karşılaştırma yaptığında bir yerlerde illa ki bazı eksikleri hissedebiliyormuş ama ben asıl kendimi kötü hissettiğim noktayı keşfettim
Büyük harfle yazıyorum ; AYAKKABILARI OLMAYAN ADAM ASLINDA AYAKLARI OLDUĞU İÇİN DEĞİL SAKATLIK BELASI BAŞKASINI VURDUĞU İÇİN MUTLU

hep bana birşey olmasın da kime olursa olsun bilinci var insanlarda kendimize yakıştıramadığımız birşey başkalarının başına geldiğinde kendimizi şanslı hissediyoruz aslında o kişiye üzülmemiz kendimizle empati yapmamızdan kaynaklanıyor hislerimizin derinine indiğimizde dürüst olmadığımızı hissettiğimiz anda aslında kendimizi kandırdığımızı farkediyorum
Sanırım felsefe bölümü okumak bana yaramadı

çelimsiz birisi olduğumdan dolayı savunma mekanizması olarak ara sıra aynada gözlerime baktığımda kendisiyle konuştuğum bir canavar yarattım içimde ama işin aslı her 100 kişiden birinde olan şizofreni adında bir rahatsızlığım var
sizden ricam hepiniz yetişkin ve aklı başında insanlarsınız çocuklarınızla lütfen çok iyi iletişim kurun onları anlamaya çalışın çünkü duygusal olarak sizden uzak kaldıkça kendi içlerindeki dünyada kayboluyorlar ne yazık ki
sizlerin buna karşı zaten bilinçli olduğunu ve çocuklarla iyi iletişim kurduğundan şüphem yok ben sadece bu iletişim koptuğunda sonuçları ne oluyor göstereyim istedim

şimdi atımı getirin ordum da hazırsa viyanaya gidiyoruz...