selam arkadaşlar. forumdan bır 20 gun kadar uzak kaldım mecburı olarak. malum kış şartları koşturmaca falan derken şifayı kaptım . ılk gözümü açtığımda 112 ıle acıle kaldırıldığımı ıkıncısınde hastanede paşa paşa yattığımı anımsıyorum hayal meyal.
insan oğlunun ne kadar aciz bır varlık olduğunu bır kez daha hatırlamama yettıde arttı bu olay. varlıklı ınsanlarla . varlığı olmayan ınsanlarlada tanıştım bu sure ıçerısınde hastanede .
varlığın hıcbır işe yaramadığını , inancın ve içsel huzurun herşey olduğunu hafamın bıryerlerıne ıyıce tıkıstırdım..
öyle böyle sonuçta sıkayetlerım azalınca " 41 derece düşmeyen ateş" yapacağım seylerı anlatarak benı postaladılar.
nasıl sevındığımı anlatsam inanmzsınız.
bu sure içerisinde düşüncelerimde büyuk değişiklikler oldu . hatta bunu hayata çok çabuk yansıttım sanırım esım dostum değiştiğimden bahsetmeye basladılar
artık hıçbır şeyın pesınden ıllakı yapacağım olacak dıye kosturmuyorum . sınırlenmıyorum, sınırlensemde hemen kontrol altına almaya calısıyorum ve alıyorum. daha bı sakınım hayata daha bır ıyımser bakıyorum. bunlara hastalığımmı sebeb oldu veya bunlar bılınç altımda ıdı 41 derece ateşte tavlanınca
ortaya cıktı onuda bılmıyorum...
tek bıldığım ve öğrendiğim," sağlık sonrası huzur ve şu ankı halımıze şükretmek.... "
kendımde olduğum ve foruma gıremedığım zamanlarda bıle ustamdan genel haberlerı almak çok güzeldi kendısıne buradan çok teşekkür ederim..
kafanızı şişirdiğimin farkındayım ancak eskı halıme dönmenın ve foruma tekrar gırmıs olmanın sevıncı ıle bunları karalıyorum.
Sürçü lisan etti isem affola
32 Yanıt
5078 Gösterim