İlk kim bunu söyleyecek diye bekliyordum. Eylem Usta'ya +1. Kendi hesabıma bir iki not düşeyim.
* Bu bir hobi, işin sonucunda çıkan bıçak kadar, uğraşmak, çalışmak, imalat sürecinin bizatihi kendisinden de kimisi keyf alır. Hoşuna giden 100HRC de uranüsten düşen göktaşından yapılma, dünyada kimsede olamyan bir bıçak sahibi olmak değil; en bileyim ağzı simetrik açabilmek, perdahı düzgün yapabilmek, ısıl işlemi becermek, sapın formunu düzgün vermek vs. dir.
* Bıçak işinin kalite kriterleri de benim gördüğüm biraz yazılım gibi. Yazılımın iyisi nedir diye sorsam her kafadan bir ses çıkar. Bıçağın iyisinin ne olduğu ile ilgili net değil. Forumdaki eğilim en kalın çelikten en sert olanı gibi birşey olabilir. Ama bir kasaba sorsak kolay masat alacak, T7 den yapılma 55HRC lik plastik saplı bir bıçak ile çok mutlu olacaktır. Ama bu M390'dan 60 HRC bir bıçak desen umrunda olur mu?
* Bu mantık ile toz metalden başka hiçbirşey kullanmayalım ? Hatta bütün metal endüstrisi sadece bu tip çelik üretsin / kullansın ?
hulasa, bıçağa kıymet katan ham metalin cinsinden çok yapan ustanın emeği, becerisidir vesselam.
Hah, işte bunun adı çelik fetişizmi yahut çelik sarhoşluğu.
Forumda aylardır insanlar suyu nasıl verdiğini, menevişi, normalizasyonu falan konuşmaz oldu, şu çelik iyi, bu çelik kötü, şu süper muhabbetine daldı.
Arkadaşlar, fotoğrafı çeken Leica değildir, iyi fotoğrafçı dikiş makinesiyle de çeker. 
20 Yanıt
13438 Gösterim