Başlangıcı yay çelikleriyle yapmayı tavsiye ediyorum ve bu konuda belki kendimi çok tekrar ettiğimden bir süreden sonra eski üyeleri sıkıyor olabilirim ama bu örnek de gösteriyor ki karbon çelik gerçekten başlangıç için iyi bir seçim. Karbon çeliklerde öğrenme alanınız daha geniş ve hataları düzeltmek daha kolay.
Neden:
* Diyelim ki spiralle taslağı çıkarırken öyle ısıttınız ki çelik kızardı. Bu durumda D2 gibi hava çelikleri, havada da suyunu alabildiğinden dolayı karbon çeliklere oranla (eğeyle) daha çalışılmaz bir hale girebilir. Üstelik taslağı tekrar yumuşatmanız karbon çeliklerde olabildiğince kolayken hava çeliklerinde başınıza iş aldınız demektir.
* Diyelim namluya su verdiniz ama saptaki perçin deliklerini açmadığınızı sonradan fark ettiniz. Bu durumda karbon çelik bir taslakta iki farklı gerçekle karşılaşabilirsiniz: (a) sapa zaten su vermemişsinizdir ve deliği delmenizde bir güçlük zaten yoktur. (b) Sapa da az çok su vermişsinizdir. Bu durumda da sadece sapı ısıtıp yumuşatmanız mümkündür, sonrasında deliği yine sıkıntısız delebilirsiniz.
Hava çeliklerinde ise su vermişseniz zaten her yerine vermişsinizdir. Üstelik sonrasında sadece sapı yumuşatayım deme şansınız olmaz. O nedenle bir sonraki adım olarak hormonlu bir matkaba ihtiyaç duyarsınız. Karbür beton uçlarını denersiniz vs.
* Karbon çeliklerde suyu kendiniz görerek vermeniz, istediğiniz yeri tavlamanız, istediğiniz yeri suya yada yağa sokarak sertleştirmeniz mümkündür.
Hava çeliklerinde ise eğer ısıl işlemin hakkını veriyorsanız namlu bir fırın ortamının içine girmiştir ve her yerini mecburen eşit tavlarsınız. Havada bile sertleştiğinden dolayı da mecburen her yeri suyu alır. Üstelik de bir çok hava çeliği kullanan kişi de aslında fırın sahibi olmadığından dolayı bu esnada kendisi ısıl işlemi yapmış değil, alt yüklenici ile çalışmıştır. Eee zımparayı ben yapayım, çeliği nar gibi parlarken başkası mı görsün? Bana gelmez.
21 Yanıt
2339 Gösterim