forumun metalurji bölümünde, emre kipmenin 'Normalizasyon - Su verme - Menevişleme' başlıklı paylaşımı var. o yazıda, su verme işlemini talim etmek için bir tavsiye olarak, uzunca mil şeklinde bir çeliğin uç kısmına su vermeyi sonra o ucu mengenede kırmayı, daha sonra aynı işlemleri, çeliği farklı sıcaklıklarda tavlayarak su vererek; su verdikten sonra her seferinde uçtan kırarak sonuçları gözlemlemeyi tavsiye etmişti. hatta o yazıda, şimdi gözükmeyen bir fotoğraf var. fotoğrafta altıgen şeklinde bir çeliğe farklı sıcaklıklarda su verip ucundan ucundan kırmışlar. sonra bu kırıkları yanyana koyarak, tanecik yapısındaki değişimleri gözle görebilmek için fotoğraflamışlar. fotoğrafta tanecik büyümesi ve değişim çıplak gözle net görülebiliyordu. her şey bir yana, benim de D2 bıçağa hunharca davranarak bıçak kırma tecrübelerim oldu. 2 farklı D2 bıçağın kırılma kesitlerini incelediğimde o yüzeyde net bir şekilde doku farkı vardı. yani kesinlikle aynı değildi. birisi kadife gibi bir dokuya sahipken diğer bıçak bildiğimiz 280 kum zımpara gibi dokuya sahipti. hatta bıçak kırmanın üzüntüsünü de, 'iyi oldu, bak çok öğretici bir deneyim elde ettim' diye kendimi avutarak üstümden atmıştım. selamlar