Bıçak Sanatı - Forum
Konu Dışı => Genel Muhabbet => Konuyu başlatan: Abdullah BAYRAM - 25 Şubat 2019, 22:55:30
-
https://www.youtube.com/watch?v=w6G7F_WuKig&t=625s
-
Süpermiş :2up Videoyu izlerken kendim başarmış kadar sevindim :D
Aklıma şu soru geldi, zarfı su sızdırmayacak kadar iyi kapatsa ve östenizasyon süresi dolunca buzlarla ve kompresörle uğraşmak yerine, zarfı soğuk suya sokarak soğutsa daha kolay olmaz mıydı?
-
Üstadım işin ustaları en iyisini bilir. Fakat bilgim dahilinde bir şeyler söylemem gerekirse eğer zarftan çıkarıp soğuk suya daldirirsak bıçağın kırılması kaçınılmaz. Bunun yerine zarftan çıkarıp yağa daldırmak olumlu sonuç verecektir.
Metalürji bölümünde daha önceden Sefa ağabeyin paylaştığı bir konu vardı. D2 nin oksijenli ortamda su verilmesinin sonucundan bahsediyordu. İncelemenizi tavsiye ederim.
Şu an mobil deyim pcye geçince konunun linkini paylaşırım.
-
Yüzeyden 0.35 mm talaş kaldırmayı göze alıyorsanız işlem işinize yarayacaktır.
İlgili konu: https://www.bicaksanati.com/forum/index.php?topic=9976.msg196507#msg196507
Aslında ne kadar bu konuyu araştırmış olsam da kafamda baya bir soru işareti var. Mesela; D2'ye vakumsuz işlem ile su verildiğinde 0.35mm yüzeyde talaş kaldırmasının asıl sebebi çeliğin hava ile olan irtibatı mı? Yoksa ocağın içerisindeki alevin homojen bir şekilde dağılması mı? Bunu soruyorum çünkü Taner ağabey zamanında D2'yi propan ocakta sulayıp oldukça iyi sonuçlar alıyordu. Folyo kullanmadan ısıl işlem yağı ile oldukça güzel sertleştiğini belirtmişti.
-
Propan ocakta içeriyi çok fazla hava ile beslemezseniz, yani (teorik olaraK) sadece içerdeki gazın yanması için yetecek kadar oksijen girişi olursa D2'ye folyo kullanmadan su vermek mümkün. Daha evvel yaptım. Şu an forumda üyeliği olmayan Alper Uzel (umarım yanlış hatırlamıyorumdur) ustanın da yaptığını anımsıyorum. Yüzeyde kalın bir tufal oluşuyor, onu kaldırdığınızda sert çeliğe de ulaşıyorsunuz.
Ek: Sıcaklık kontrolü gerçekten tam bir karın ağrısı. Oksijenden daha mühim bir mevzu.
-
...eğer zarftan çıkarıp soğuk suya daldirirsak bıçağın kırılması kaçınılmaz.
Ben zarfla birlikte suya sokmaktan bahsettim. Önce folyoyu su sızdırmayacak şekilde, hatta belki lehim, punta, vb. yöntemle kapatıp, nasıl zarfla profili ısıtıyorsak, aynı şekilde zarflı halde soğutalım diyorum.
Bu arada videodaki uygulamada her ne kadar çelik bir folyoyla kaplı olsa da, aslında halen zarfın içinde kalan Oksijen ile temas halinde. Bunun da önlemini almak gerekmiyor mu?
-
Benim bicağın kırılması kaçınılmaz denemeden kasıt; W1 gibi bir çeliği 780-800 derecede sularken dahi kırılıyor.
Kaldı ki D2 1050 dereceyi görecek su sıcak dahi olsa kirilir.
Zarfı lehim ile kapatmış olsak 1050 dereceyi gördüğünde lehim erimez mi?
Zarfın içerisindeki oksijenin sorun olacağını hiç sanmıyorum. Çünkü elektrik kontrollü fırında dahi aynı işlem uygulanıyor.
-
Zarfın içine kömür tozu koyularak kısaca zarfın içinde kalan oksijen yakılarak oksijenden kurtulunabilir.
Lehim dayanmaz çünkü 183 derecede erir. Hiç kaynak v.b. şekillerde kapatan görmedim , iyi katlanırsa sıkıntı olacağını düşünmüyorum
-
Zarf içindeki oksijen için eser miktarda yağ (WD40 vs) yeterli oluyor.
Zarf ile yağın içine sokulabilir, ben birkaç deneme yaptım bu şekilde.
Sonuç beni tatmin ediyor.
Hava çeliklerinde de Zarf ile Soğutma uygulanabiliyor.
-
Daha öğreneceğim çok şey var. Isıl işlem sırasında Kömür tozu ve WD-40 gibi yöntemleri ilk kez duyuyorum.
Umarım su konusunda yanılmıyorumdur? Konuya yorum yapan ustalar bir şey söylememiş?
Paslanmaz ve yarı paslanmaz çelikler için ısıl işlem tablosunda yağ ve hava seçeneklerinden başka bir şey görmedim şu ana kadar.
-
Genel bir tanımlama olarak;
O ile adlandırılanlar yağ (oil),
A ile adlandırılanlar hava (air),
W ile adlandırılanlar su (hava) çeliğidir.
Wd40 vs ile mantık, karbonun yanma derecesinden önce yanarak ortamdaki oksijeni tüketerek, yanma işleminin son bulmasidir.
Teorik olarak fikir vermesi için söylüyorum, kolonya veya bir parça Çıra bile bu işi görebilir.
Ustalarımız varken benim çok girmeyi istediğim, kendimi yeterli gördüğüm konular değil, ama okuduklarımi aktarayim.
Su Grubu çelikler, Isıl işlemde zarar görme riski yüksek olduğu için artık çok sık kullanilmiyorlar. Çünkü su çok agresif (yani kaynama, dolayısıyla buharlasma derecesi çok düşük) bir sertleştirme ortamı.
Genelde eski egeler W1, W2 olduğu biliniyor ama yeni egelerde kullanılmıyor diye biliyorum.
-
Konuya yönelik hızlıca birşeyler söylemeye çalışayım,
tanımlamasının başında O bulunan çelikler ( O1 O2 gibi) oil yani yağda su verilen çelikler,
W bulunn çelikler ( W1 W2 gibi) Water, yani suda su verilen çelikler vs vs.
Bunlara çok takılmamakta yarar var, bu gruptaki çeliklerin hepsine ısıl işlem yağlarında su verilebilir veya ince yağlarda da benzer sonuçlar almak olası. Kullandığımız martenizitik paslanmaz çeliklerin ise bir kısmı yağda bir kısmı havada, bir kısmı da hem yağda hem de havada su verilebilen çelikler. Bu çelikleri herhangi bir nedenle suya vs sokmamak lazım, sonuç yüksek olasılıkla kırımla sonuçlanır.
zarflama işleminin asıl nedeni, vakumlu fırın taklidi yapmaktır veya oksijensiz ortam sağlamaktır, her ikisi de aynı kapıya çıkar. Yüksek sıcaklıklarda bekleyen malzemelerde karbon kaybı yaşanır, karbon kaybının iki nedeni var; birisi yüksek sıcaklık ve doğal olarak diğeri de oksijen, yaşanılan olay bildiğimiz yanma olayı. Oksijenin var olduğu yüksek sıcaklıklarda, bekleme süresine bağlı olarak karbon kaybı yüzeylerden başlar ve bekleme süresine bağlı olarak kademe kademe yüzeylerden merkeze doğru devam eder. zarflama işlemi malzemenin yüzeyini oksijenden korumak için yapılan bir işlem. Zarfın kenarlarını iki kere katlamakta yarar var ayrıca, Bülent'in dediği gibi zarfı tamamen kapatmadan önce zarf içerisine çok az miktarda sıkılacak WD40, veya bir başka yağ, hatta bir parça kağıt veya bir iki tane kürdan içerideki oksijeni yakmaya yeterli gelir. Mümkünse işlem sonrası malzemeyi zarftan çıkararak soğutmakta yarar var ama çıkarılmasa da soğutulabilir, zaten zarfta kullanılan folyo kalınlığı aklımda yanlış kalmadıysa 0.05 mm gibi birşey. Soğutma ortamında çok hızlı soğuyor. Yine de zarftan çıkarıp malzemeyi soğutmak için yaklaşık 11 saniye gibi bir zamanınız var. Haydi haydi yeterli bir zaman.
Isıl işlem fırını yapabilme şansı olan herkes için söylemek isterim ki ısıl işlem fırını yapın, objektif olarak ölçemediğiniz hiçbir şeyin sonucundan emin olamazsınız. Eklemek isterim, eğer bir malzemenin yüzeyinde tufal oluşmuş ise malzeme kesinlikle oksijene maruz kalmıştır, başka bir açıklaması yoktur, tufal denilen şey, yüksek sıcaklıklarda meydana gelen şiddetli oksitlenmedir, bunun dışında bir nedeni de yoktur. Bu nedenle, östenizasyon sırasında yüzeyinde tufal oluşmuş malzemede yüzeylerde mutlaka karbon kaybı oluşur.
-
Konuya yönelik hızlıca birşeyler söylemeye çalışayım,
tanımlamasının başında O bulunan çelikler ( O1 O2 gibi) oil yani yağda su verilen çelikler,
W bulunn çelikler ( W1 W2 gibi) Water, yani suda su verilen çelikler vs vs.
Bunlara çok takılmamakta yarar var, bu gruptaki çeliklerin hepsine ısıl işlem yağlarında su verilebilir veya ince yağlarda da benzer sonuçlar almak olası. Kullandığımız martenizitik paslanmaz çeliklerin ise bir kısmı yağda bir kısmı havada, bir kısmı da hem yağda hem de havada su verilebilen çelikler. Bu çelikleri herhangi bir nedenle suya vs sokmamak lazım, sonuç yüksek olasılıkla kırımla sonuçlanır.
zarflama işleminin asıl nedeni, vakumlu fırın taklidi yapmaktır veya oksijensiz ortam sağlamaktır, her ikisi de aynı kapıya çıkar. Yüksek sıcaklıklarda bekleyen malzemelerde karbon kaybı yaşanır, karbon kaybının iki nedeni var; birisi yüksek sıcaklık ve doğal olarak diğeri de oksijen, yaşanılan olay bildiğimiz yanma olayı. Oksijenin var olduğu yüksek sıcaklıklarda, bekleme süresine bağlı olarak karbon kaybı yüzeylerden başlar ve bekleme süresine bağlı olarak kademe kademe yüzeylerden merkeze doğru devam eder. zarflama işlemi malzemenin yüzeyini oksijenden korumak için yapılan bir işlem. Zarfın kenarlarını iki kere katlamakta yarar var ayrıca, Bülent'in dediği gibi zarfı tamamen kapatmadan önce zarf içerisine çok az miktarda sıkılacak WD40, veya bir başka yağ, hatta bir parça kağıt veya bir iki tane kürdan içerideki oksijeni yakmaya yeterli gelir. Mümkünse işlem sonrası malzemeyi zarftan çıkararak soğutmakta yarar var ama çıkarılmasa da soğutulabilir, zaten zarfta kullanılan folyo kalınlığı aklımda yanlış kalmadıysa 0.05 mm gibi birşey. Soğutma ortamında çok hızlı soğuyor. Yine de zarftan çıkarıp malzemeyi soğutmak için yaklaşık 11 saniye gibi bir zamanınız var. Haydi haydi yeterli bir zaman.
Isıl işlem fırını yapabilme şansı olan herkes için söylemek isterim ki ısıl işlem fırını yapın, objektif olarak ölçemediğiniz hiçbir şeyin sonucundan emin olamazsınız. Eklemek isterim, eğer bir malzemenin yüzeyinde tufal oluşmuş ise malzeme kesinlikle oksijene maruz kalmıştır, başka bir açıklaması yoktur, tufal denilen şey, yüksek sıcaklıklarda meydana gelen şiddetli oksitlenmedir, bunun dışında bir nedeni de yoktur. Bu nedenle, östenizasyon sırasında yüzeyinde tufal oluşmuş malzemede yüzeylerde mutlaka karbon kaybı oluşur.
Hocam iyi ki varsınız :)
-
Hocam iyi ki varsınız :)
Sizler de iyi ki varsınız ;)
-
Ağabey vermiş olduğun bilgiler için çok teşekkür ederim. Yüzeydeki tufal oluşumunun karbon yanmasına işaret olduğunu öğrenmiş oldum. :)
Ama kafaya koydum propan ocağım olduğunda paslanmaz çeliğe su verme denemeleri gerçekleştireceğim. O0
-
Ağabey vermiş olduğun bilgiler için çok teşekkür ederim. Yüzeydeki tufal oluşumunun karbon yanmasına işaret olduğunu öğrenmiş oldum. :)
Ama kafaya koydum propan ocağım olduğunda paslanmaz çeliğe su verme denemeleri gerçekleştireceğim. O0
Tufal oluşumunun aynı zamanda karbon kaybı demek olduğunu, martenzitik çeliklerde, östenizasyon sırasında oluşan tufal için söyledim, genellememek lazım. Normal koşullarda ocakta işlem gören karbon çeliklerinde de tavlama sırasında oluşur, ama buna mutlaka karbon kaybı vardır diyemeyiz ;)
-
Ağabey vermiş olduğun bilgiler için çok teşekkür ederim. Yüzeydeki tufal oluşumunun karbon yanmasına işaret olduğunu öğrenmiş oldum. :)
Ama kafaya koydum propan ocağım olduğunda paslanmaz çeliğe su verme denemeleri gerçekleştireceğim. O0
Tufal oluşumunun aynı zamanda karbon kaybı demek olduğunu, martenzitik çeliklerde, östenizasyon sırasında oluşan tufal için söyledim, genellememek lazım. Normal koşullarda ocakta işlem gören karbon çeliklerinde de tavlama sırasında oluşur, ama buna mutlaka karbon kaybı vardır diyemeyiz ;)
Ustam , tam karbon çelikleri için de aynı şey geçerli mi diyecektim, noktayı koymuşsun :)
-
Çok teşekkürler sefa hocam ve diğer yardımı dokunan abilerime . Ne kadar değerli bilgiler anlatamayız özellikle de böyşe sosyal bir platformda olması ayrıca güzel . Günümüz sosyal medya kültüründen etkilenerek foruma bir mesaj beğenme mi getirsek hemen beğenme butonu arıyorum bazı yazılarda :D
-
Sefa hocam a bir soru da ben sorayım. Klasik karbon çeliklerinde tüm yüzeyin çok ince bir şamot benzeri bir madde ile örtülmesinin bir fayda yada zararı olur mu?
-
Konuyla %100 örtüşmüyor ama tufal temizleme konusunda
çok güzel, karşılaştırmalı bir video:
https://www.youtube.com/watch?v=3ggghDldZf8 (https://www.youtube.com/watch?v=3ggghDldZf8)
Daha izlemeyi bitirmeden paylaşıyorum. Sonra unutmayayım.
Edit:
Bu kısmı sonradan ekledim. En sonda asit kullanımı gibi bulunur ve farklı bir şey yapar diye bekledim ama 3. örnekteki zımpara malzemesi seçimi herhalde en iyi kısmıydı. O elmaslı tel ise çok sarmadı.
O yüzden asitle tufalden kurtulmaya dair de bir video paylaşayım:
https://www.youtube.com/watch?v=HS6cmzp5GhY (https://www.youtube.com/watch?v=HS6cmzp5GhY)
-
herkese selamlar, konuya şöyle bir katkı yapayım.
D2 çeliği oksijenli ortamda tavlayarak su verme, daha sonra da yüzeydeki bir miktar (0,35 mm) tufalı temizleme ve neticede ciddi bir kayıp yaşamadan, iyi bir sertleştirme elde edebileceğimiz konusu daha önceden yazılıp çizildi. benzer durumların N690 çelikte de gerçekleşip gerçekleşmeyeceği konusunu Sefa Hocamıza danıştığımda, özetle şöyle demişti:
'kimyasal içerikleri çok çok farklı çelikler değildir. benzer sonucun N690' da da elde edilebileceği tahmin edilebilir. ama mutlaka denemek lazım.'
ve şunu da ilave etti, 'Eğer sen denersen sonucu forumda paylaşabilirsin'...
bir hafta önce, elektrikli fırında n690 çeliği çıplak şekilde 18 dakika demledim. yağda suyunu verdim. hemen eğe ile genel muayene yapıp sonra da matlapla delmeye çalıştım. gayet sert bir yüzey ile karşılaştım. matkabın her hangi bir etkisi olmadı.
sonra kesici ağız kısmını 1,5 mm kadar traşladım. daha önceden açtığım ağzı biraz daha açarak hem tufalı temizledim hem de kesici ağız kısmını istediğim inceliğe ulaştırdım. elde ettiğim bıçaktan ve sonuçtan memnunum. bıçakta her hangi bir zafiyet hissetmedim.
çelik folyo her zaman temin edilemeyen ve pahalı bir şey. elektrikli fırını olan arkadaşlara yaptığım uygulamayı tavsiye ederim. ama propan fırını kullanmış biri olarak aynı işi orada yapmalarını kesinlikle tavsiye etmem. elektrikli fırın ile propan fırını kesinlikle farklı iki kulvar...
-
Şevkinizi kırmak istemiyorum, bu yüzden
fayda-gider konusuna girmiyorum.
Sadece bir münazara gözüyle bakarak...
Propan yüzeyde tufal oluşturma oranı yüksek
bir yöntem. Bıçağı ateşe direkt temas ettirmemek
ve mümkünse yüzeyi fırça ile inceden şamotlamak
tufal seviyesini ve oksitlenmeyi azaltır. İnce şamot
su almasına da engel olmaz.
İyi bir ocak yalıtımıyla stabil bir sıcaklık propanda
mümkün gibi gözüküyor. Bu da biraz büyük iç
hacimli ve kalın duvarlı, gaz tahliyesi düzenli
bir ocaktan geçer.
Ben zamanında 4116 malzemeye propanda su
vermiştim. Bir mutfak bıçağıydı. Gazı iyice açıp
hava girişini söndürmeyecek kadar kapatmıştım.
Yüzey de şamot kaplıydı. Finalde yüzeyi makinede
iyice temizledim ama iyi bir sertlik yakalayamadım.
Östenizasyonu düzgün yapmamamdan kaynaklı
diye düşünüyorum. 10 dakika gibi beklemiştim
ocakta. Sıcaklık stabilitesi de iyi değildi.
Bir de 440c dövme hikayem var 8) ama konu
buna müsait değil.
-
Aşağıdaki video tam da folyonun içerisindeki oksijeni çıkartmaya yönelik bir çalışmayı anlatıyor sanırım.
O değil de amma zahmetli işmiş ya.
https://www.youtube.com/watch?v=cYdiThCb4Ac
-
Oksijeni çıkarmak değil de yakmak diyelim. İçerde kalan oksijen de yansın diye yanıcı bir şey atıyor. O da ortalıktaki palmiye bir şeyleri. Artık yaprağı mıdır, bulduğunu kullanmış.
Ustura gibi bir nesnede ben plakalara öyle bastıramazdım. Her halde usturayı biraz kalın bıraktı ki endişelenmedi.
D2 iri karbürlerinden dolayı bence ideal ustura çeliği değil ama seçtiği sıcaklıkta ( ~1024C ) karbür boyu 1070C gibi sıcaklıklardakine göre daha düşük. Açıkçası son sertlikten biraz feragat edip sıcaklığı 10-15 derece düşürmeyi yeğlerdim. Sıcaklığın bu düşüşü ile karbür boyu daha da küçülürdü, kalıntı östenit de azalırdı.
Seçtiği sıcaklıkta kalıntı östenit az. cryo ile uğraşmasa da olurdu. Buna karşılık çeliklerin dokümanlarında önerilen cryo soğutma hızı bu uygulanandan çok yavaş. Özetle bu cryonun gereği de doğruluğu da sorgulanabilir tabi ne kadarlık bir olumlu yada olumsuz fark için kafa yoracağımız da ayrı bir mesele.
-
Bu makale cidden iyiymiş:
https://tspace.library.utoronto.ca/bitstream/1807/13366/1/MQ45596.pdf (https://tspace.library.utoronto.ca/bitstream/1807/13366/1/MQ45596.pdf)
-
D2 iri karbürlerinden dolayı bence ideal ustura çeliği değil ama seçtiği sıcaklıkta ( ~1024C ) karbür boyu 1070C gibi sıcaklıklardakine göre daha düşük. Açıkçası son sertlikten biraz feragat edip sıcaklığı 10-15 derece düşürmeyi yeğlerdim. Sıcaklığın bu düşüşü ile karbür boyu daha da küçülürdü, kalıntı östenit de azalırdı.
Seçtiği sıcaklıkta kalıntı östenit az. cryo ile uğraşmasa da olurdu. Buna karşılık çeliklerin dokümanlarında önerilen cryo soğutma hızı bu uygulanandan çok yavaş. Özetle bu cryonun gereği de doğruluğu da sorgulanabilir tabi ne kadarlık bir olumlu yada olumsuz fark için kafa yoracağımız da ayrı bir mesele.
Bu kısmı yeni öğrenmiş oldum ::) belkide okuduklarımda vardı ama anlayamamıştım genel olarak çelikte ısıl işlem sıcaklığı olarak bir aralık veriyor o aralıkta düşük olan sıcaklıkta su verme işlemi yapılırsa karbür boyu küçük üst sınırda yapılırsa karbür boyu büyük mü olur yanlış mı anladım :)
-
Bu aralık çok geniş ve bir çok özellik su verme ve menevişleme sıcaklığına, süresine ve adedine göre değişiyor. Aynı çelikten ustura yaparken isteyeceklerinizle outdoor bıçağı yaparken isteyecekleriniz farklı olduğundan dolayı tercih edeceğiniz ısıl işlemler de farklı olacaktır.
-
Anladım bende sadece belli bir aralıkta karbür yapısını değiştirebiliyoruz diye düşündüm . Sertliğin değiştiğini biliyordum ama karbür yapısını o şekilde değiştirebileceğimizi düşünmemiştim o yüzden cahilce bi şaşırma oldu :-[ halbuki kaç kez fazla ısıtırdak tane büyümesi olur dendi forumda.
-
Tane ile karbür farklı. İkisini etkileyen şeyleri ayrı ayrı incelemek gerek.
-
propan ocakta d2 sulamak uygundur diyebilirim. pratikte (ama teorikte çelikten %99 oranında faydalanabilecekkten neden %95 e razı olayım diye düşünmüyorda değilim) tabi bizler bıçak için kullandığımızı düşünürsek maliyet/performans uygulaması özellikle bu tarz bir takım çeliği için bıçakta pek önemli kalmamaktadır diye düşünüyorum.
ama birde şöyle düşünün malzeme kaybı direk yüzeyde meydana geldiği söylensede propan ocakta yapılan ısıl işlemlerde. !!!özellikleyüksek karbonlu paslanmaz çeliklerde
bölgesel olarak uçan karbon miktarı çelik için homojen olarak olması düşünülen krom karbür yapılarını dahada düzensizleştirip krom karbür yapılarında büyümeye sebep olacaktır. d2 için zaten büyük olan krom karbür yapıları dahada büyüyüp çeliği iyice darbeli şekilde çalışmaz hale getirecektir.
bunun ne kadar yüzeyde meydana geldiği söylensede çeliğin demlenme süresi ve sıcaklığı gibi parametreler arttığında kayıp çok uçuk noktalara çıkacaktır. veya bölgesel düzensizlikleri mümkün kılacaktır çünkü çeliğin kalınlığı ve ısı homojenliğini kontrol açık havada çok zordur (özellikle ani kesit değişimi olan bıçak profillerinde)
propan ocak için söyleyebileceğim diğer şey ise - bir düzenli olarak bir bölgede tepkimeye girmemiş oksijene maruz kalabileceği düşünüldüğünde
yanan karbon miktarı eğer bölgesel olarak meydana gelirse krom karbürler o bölgelerde meydana gelmeyebilir. ve çevre bölgelerde toplanmaya sebep olacaktır buda krom karbür yapılarını daha da büyütecektir ve krom karbür toplanması meydana gelecektir
(https://i.hizliresim.com/MV4gog.png)
dev beyaz noktalar ve küçük beyaz noktalar krom karbür bölgeleridir. (yüksek sertlik verirken düşük tokluk sağlayan yapı bunlardır.)
krom karbürü bir bölgede toplamakta, oradaki Karbon oranını uçurabileceği ve böylece düzenli olmayan tane yapısı ile bölgesel paslanma. (açık havada bunun meydana gelmesi dahada büyütebilir diye düşünüyorum. )
veya daha büyük bir problem olabilecek stres konstrasyon bölgeleri oluşması kaçınılmazdır.(bu kısmın sebebini kendi bilgim ile açıklamak isterim. yanlışlıklarım olabilir ama )
krom karbür yapıları çeliğin içinde homojen olarak dağılma göstermez ise istediğimiz martensit yapıların arasında meydana gelen karbür yapılarının genel olarak düzensizleşmesi sonucu çeliğin içindeki iç kuvvetler dahada yoğun bir şekilde belli bölgelerde yoğunlaşabilir buda genel olarak yarı paslanmaz olan çeliği bölgesel olarak dahada paslanır hala yada daha kötüsü çatlama ve kırılmalara sebep olabilir.
tabi bunlar benim gözümde teorikte olabilecek şeyler başta dediğim gibi pratikte uygulanılabilirliğinde 0.35mm gibi( hatırladığım ) yüzeyde meydana gelen kayıp belkide çelikte tam bir koruyucu tabaka oluşturup iç hatlarda vakumlu ortam özelliği sağlıyor olabilir.
buda d2 nin içerdiği yüksek karbon ve %11 gibi bir miktarlarda olan düşük krom miktarı sağlıyor olabilir. deneyleri yapılşmış.ve forumda daha önce tartışılmış.
tabi burada bahsettiğim herşey propan ocak içindi
ki tekrar demek isterim ki bir çelikten %99 performans alabilecekken neden %95 e razı olalım demek isterim tabi vakumlu ısıl işlem fiyatlarıda birçoğumuza ve bana fazla gelebiliyor.
resmi bu siteden aldım.
https://knifesteelnerds.com/2018/06/11/how-much-more-chromium-does-d2-need-to-be-stainless/
uzun zaman önce bunu yazmak istemiştim metalürji kısmına çevirmek istemezdim :) hatalarım varsa affola ve lütfen düzeltin yanlışlarımı bende öğreneyim ve farkedeyim