Şeref'in söylediklerine bir ekleme yapmak isterim,
ocakta tavlama sırasında kimi zaman karbon kaybı, kimi zaman da karbürüzasyon yani karbon kazanımı olur. Bu durumu belirleyen bir kaç şey var;
malzemenin etrafı kömürle tamamen örtülür ve hava da azaltılırsa, tavlanmış malzeme yüzeyine kömürden atomik bazda karbon geçişi olur. Bu durumda malzeme ocaktan yani kömürden karbon alır ve yüzeyler karbonca zenginleşir. İşlem ne kadar uzun sürerse bu yayınma da o denli fazla olur. Burada dikkatinizi çekmek isterim, eğer kükürtçe zengin bir kömür kullanılıyor ( taş kömürü, linyit vs) ise, bu durumda çelik için çok olumsuz ve istenmeyen bir madde olan kükürt de çeliğe nüfuz eder, asıl dikkat edilmesi gereken noktalardan biri de budur.
Ocakta tavlama sırasında malzemenin etrafı tamamen kömürle kapatılmaz, üzerine bir de fazla hava gönderilirse bu sefer de karbon kaybı, yani dekarbürizasyon gerçekleşir.
Diğer konularda hem Murat Hocam hem de Şeref gereken şeyleri söylemişler, ağızlarına sağlık.
Bu arada bir de ekleme yapayım. Metalurjik kok ve benzeri kömürle çalışmak isteyip bulamayan arkadaşlar odun kömürüyle çalışıyorlar. Piyasada da bulunan kömürler yüksek olasılıkla meşe kömürleri. Meşe kömürü özellikle ocak kaynağına çok elverişli değil. Eğer bulabilirseniz ki aslında zor, ( özel yaptırmanız gerekir) çam kömürüyle çalışın, hem sıçrantılarının azlığı, hem de odun kömürleri içerisinde kalorisi en yüksek kömürlerden biri olması nedeniyle daha avantajlıdır. Yeri uygun olan arkadaşlar kendisi de yapabilir, dikkat edilmesi gerek kömürü yakmadan önce iyice ufalamak.