Alaşımlı yüksek karbonlu çelikler genel olarak, doğru sıcaklıkta ısıl işlem konusunda çok seçicidir, öyle "30-40 derece farktan birşey olmaz" mantığı ne yazık ki geçerli değil. Bu noktada da en ideal çözüm kontrollü bir fırın ve çok tekrarlı normalizasyon döngüsü. Tane inceltmede, doğru sertleştirme tavlaması kadar normalizasyon döngüsünün de önemi var. Örneğin eğelerde ben olsam en az üç kez normalizasyon yapardım (ki en az o kadar yapıyoruz zaten), normalizasyon aynı zamanda kırım olasılığını da azaltan bir işlemdir, akılda tutmakta yarar var.
Doğru ısıl işlem yapılmış bir martenzitik paslanmaz çelikle karbon çeliği arasında, kırım yerinde çok belirgin bir fark görünmüyor, yani M390 ile örneğin O2 yi kırsak baksak, sadece kırık dokuya bakarak bu şudur diyemeyiz. Doğru yapılmış bir N690 da tane büyümesi olması olanaksız bir şey, ki zaten vanadyum içeren bir çelik, zor iş yani, hatta başarmakta zor bu durumu. Taneyi irileştiren eleman değil tam tersi taneyi küçülten elemena sahip bir çelik.
25 Yanıt
1259 Gösterim